YIMBY doorsslaggevend in verkiezingen
Huisvestingsbeleid bepalend, schrijft New York Times
New York Times: De winnaar van verkiezingen in de Amerikaanse staat Californië kreeg de steun van de opkomende Yimby-beweging (Yes in My Backyard), die in opstand is gekomen tegen het Nimbyisme en oproept tot meer woningbouw en een grotere bevolkingsdichtheid in de stad. En als dit een teken aan de wans is voor het nationale beleid, zouden de gevolgen voor zowel de economie als het milieu enorm positief kunnen zijn.
Wat achtergrond: Aan de vooravond van de coronaviruspandemie waren Amerika's grote steden in vele opzichten in betere staat dan ooit tevoren in hun geschiedenis. Stedelijke sociale problemen waren niet verdwenen, maar wel teruggedrongen. Met name in New York was het aantal moorden met 85% gedaald ten opzichte van 1990. Tegelijkertijd trok de kenniseconomie bedrijven naar grote, hoogopgeleide metropolen.
Even leek het erop dat de pandemie deze winst weer teniet zou doen: Het coronavirus heeft New York in de eerste maanden zwaar getroffen, en er werd vaak beweerd dat de hoge bevolkingsdichtheid een gevaar voor de gezondheid vormde. Naarmate we echter meer te weten kwamen over hoe we met het virus moesten omgaan - en vooral toen er vaccins beschikbaar kwamen - werden dichtbevolkte stedelijke gebieden aanzienlijk veiliger dan plattelandsgebieden, al was het maar omdat de bewoners meer bereid waren maskers te dragen en zich te laten vaccineren.
Het is waar dat de criminaliteit, vooral het aantal schietpartijen, sterk is toegenomen tijdens de pandemie. Maar dit is niet beperkt tot de grote steden. En zelfs nu is het misdaadcijfer in New York aanzienlijk lager dan toen, laten we zeggen, Rudy Giuliani burgemeester was. (Wat is er met hem gebeurd?)
En als de huizenmarkten een indicatie zijn, heeft de aantrekkingskracht van grote steden zich hersteld. De huurprijzen in New York zijn sterk gedaald tijdens het ergste van de pandemie, maar die daling is nu volledig omgebogen.
En dat is een probleem. Steden zijn zeer aantrekkelijke plekken geworden om te wonen en te werken; zoals ik zo zal uitleggen, zijn ze ook goed voor het milieu. Maar ze zijn steeds onbetaalbaarder geworden, grotendeels door lokale tegenstand tegen nieuwbouw.
Waar komt die oppositie vandaan? Er is altijd een deel van de Amerikaanse opinie geweest dat dichtbebouwd stadsleven als inherent dystopisch beschouwt. Senator Tom Cotton werd alom bespot toen hij (ten onrechte) tweette dat de Democraten "je willen dwingen om in de binnenstad te gaan wonen, en in hoogbouw, en te voet naar je werk te gaan, of de metro te nemen", alsof deze levensstijl - die velen van ons aantrekkelijk vinden - afschuwelijk was. Maar veel Amerikanen zijn het waarschijnlijk met hem eens.
Een deel van de oppositie weerspiegelt ook egoïsme: Welgestelde bewoners van dure gemeenschappen willen vaak de huizenprijzen hoog houden door het woningaanbod te beperken.